Ortopedia i traumatologia narządu ruchu u dzieci - zajmuje się diagnostyką i leczeniem operacyjnym chorób i urazów narządów ruchu: szkieletu (z wyjątkiem kości czaszki), układu więzadłowo-stawowego oraz uszkodzeń mięśni, nerwów i naczyń.
Najliczniejsza grupa pacjentów, to pacjenci ze złamaniami kości, zaś najczęstszy problem to wrodzona dysplazja stawu biodrowego.
Termin dysplazja obejmuje wszystkie nieprawidłowości anatomiczne w obrębie stawu biodrowego, które mogą być wrodzone lub rozwinąć się w okresie noworodkowym lub niemowlęcym.
Wrodzona dysplazja stawu biodrowego powstaje w okresie życia płodowego i jest najczęściej występującą wadą wrodzoną u ludzi a jej najbardziej nasilona forma to wrodzone zwichnięcie stawów biodrowych.
Wrodzona dysplazja biodra rozpowszechniona jest na całym świecie, jednak najczęściej wada dotyczy rasy białej, a szczególnie mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej. Częstość jej występowania w populacji polskiej oceniana jest na 4% do 10% dzieci.
Niedorozwój stawu biodrowego dotyczy najczęściej wszystkich elementów stawu. Panewka jest niewykształcona (płaska, stroma, szeroka) i w mniejszym stopniu pokrywająca głowę kości udowej, cechuje się stromym nachyleniem. Nieprawidłowo ukształtowany jest także bliższy koniec kości udowej będący elementem stawu, który wykazuje koślawość i antetorsję.

Rozpoznanie
Wczesne rozpoznanie dysplazji jest najważniejsze dla dalszego leczenia oraz rokowania. Każdy noworodek (dziecko do 1 miesiąca życia) powinien zostać zbadany przez doświadczonego ortopedę, który badając może wcześnie wykryć objawy wskazujące na niedorozwój stawów.
W badaniu klinicznym oceniamy stopień odwiedzenia stawów biodrowych oraz ich stabilność. Sprawdza się czy dziecko symetrycznie i równomiernie odwodzi na boki obie nóżki i czy przy ruchach głowa kości udowej nie wyskakuje ze stawu. Jeśli słychać wtedy wyraźny "klik", oznacza to, że staw jest niestabilny. Bada się też, czy fałdy pod pośladkami są symetryczne i czy oba uda mają jednakową długość. Niesymetryczność fałdów nie świadczy jeszcze o dysplazji, natomiast nierówna długość ud to już objaw niepokojący, który może wskazywać na jej występowanie.
Obecnie podstawą profilaktyki są badania ultrasonograficzne stawów biodrowych, które pomagają wykryć zmiany nieuchwytne w badaniu ortopedycznym.
Zdjęcie RTG jest coraz rzadziej wykorzystywane w rozpoznawaniu dysplazji, z przyczyny powszechnego wprowadzenie USG do diagnostyki, oraz szkodliwości promieniowania rentgenowskiego.

Leczenie
Leczenie dysplazji stawów biodrowych zależy od wieku rozpoznania i zmian patologicznych stawu biodrowego.
Im wcześniej nastąpi właściwe rozpoznanie i podjęcie leczenia tym możliwość uzyskania prawidłowego ustawienia w stawie jest większa.